بدون عنوان

سلام پسرم

امروز روز تولد مامان نازنینته . تولدت مبارک همسر عزیزم

چی بگم ؟ از چیش تعریف کنم که نگن اغراقه ؟

از صبوری . مهربونی . گذشت . خونه داری .

هر چی بگم کم گفتم . مامانت همه چی تمومه .

خدارو شکر که مامانت هست دیروز داشتم  با همکارم صحبت میکردم گفتم

بزرگترین شانس زندگیه من همسرم بوده و هست .کاش قدرشو بیشتر بدونم

.

دوستایه  مامانی روی مطلب گذشته من بعضیهاشون انتقاد زیادی داشتن که

چرا اینقدر درد و سختی رو منتقل میکنم .

میدونین متاسفانه دور و بر همه ما پر شده از بچه هایی که فکر میکنن یه

شبه بزرگ شدن و از آسمون افتادن و یادشون نمیاد چی به این پدر و مادر

گذشته تا پا گرفتن .

میخوام  پسرم بدونه که هر  چی غم و غصه  و درد بوده و هست مال ماست و

شادیهامون مال اونه

همه زندیگیمون مال اونه . توقع ندارم بزرگ  که شد همش دست و پامو ببوسه

فقط یه خورده احترام میخوام . امروز یه جایی دعوت بودیم و فرزندی رو دیدم که

به مادرش  فحشی میداد که آدم شاید فقط توی دعوای خیابونی بشنوه . درد

داره این .

مامان کیان درخواست یه پست شاد داشتن .  چشم  به زودی . آخه اگه بخوام

از کارای این وروجک بگم

که اینجا جا نمیشه .

آره  ناراحتی هم هست واسه همه هست  هر کسی یه جوری ولی   من

بزرگترین شادی دنیا رو توی خونم دارم وقتی آخرای ساعت کاریم میشه   یادم

میوفته الان میرم خونه و یه نیم وجبی با یه  نیش باز   میاد به استقبالم  قند تو

دلم آّب میشه و این  شادی تمومی نداره

وقتی  توی خونم یه  آرزو دارم  غمی ندارم . هر چی درده مال بیرونه .

بازم میام  پسرم .

شاد باشی و سلامت.

1392/7/11